Дар ин мақола, арақи Моханти, дар айни замон мегузаронад қурби онлайн сертификат дар таҳияи қарордодҳои тиҷоратӣ ва гуфтушунид ЛАСИК баррасӣ аҳамияти озод розигииДар зиндагии ҳаррӯзаи мо, мо аз фарқияти бузурге аз қарордодҳои бисер вақт, ҳатто осознавая ин. Ое ин харид дар мағоза бо назардошти бартарии кабелӣ хизматрасонӣ е сабти барнома ба мо телефон, қарордодҳои ҳастанд ҳама ҷо. Ҳар як созишномаи гуна худро дар баъзе роҳи е дигар истифода мебарад, шартномаҳо, хаттӣ е шифоҳӣ. Қарордодҳои дар Ҳиндустон қонун танзим менамояд ҳиндустон қарордодҳо, 1872. Амали қонуни мазкур татбиқ мегардад, ки дар тамоми Ҳиндустон аст, ба истиснои давлати Джамму Кашмир. Тайи солҳои гуногун муаллифон ва правоведы кӯшиш ба муайян, ки қарордод, вале ҳеҷ як аз таъини ќаноатбахш уловил моҳияти шартномаи. Моҳиятан, шартнома-ин маҷмӯи ҳуқуқҳо ва ӯҳдадориҳои тарафҳо ба ҳамдигар дар ивази баррасии. Ҳиндустон қонун дар бораи шартномаи 1872 муайян шартномаи чун"созишнома, ки бояд ба иҷрои мутобиқи қонунгузории шартномаи". Ин маънои онро дорад, ки ҳамаи шартномаҳои намебошанд, шартномаҳои. Танҳо онҳое созишнома, ки метавонад узаконена шартномаҳо.
Дар созишнома ҳатман ба иҷрои он бояд қонеъ муайяни зарурӣ разложено тибқи қонун эътибор пайдо мекунанд шартномаҳои.
Ин мақола мутамарказ танҳо як ҳиссаи босазои действительного шартнома, ки як розигии озодона ва аҳамияти он дар договорном ҳуқуқи. Барои қарордоди бошад, дархост эътибор дорад, розигии тарафҳо бояд самимӣ. Принсипи консенсус-ҷаҳаннам-рафта, Баъди он ки маънои онро дорад, ки ҷониби заключающие қарордод, бояд ба маънои ҳамон чизе ки дар ҳамон маънои. Тарафҳои шартнома бояд чунин фаҳмиши нисбат ба предмети шартнома.
Оддӣ розигии нокифоя барои бастани шартнома, бояд ба иҷрои розигии дода бояд бошад, озод ва ихтиерӣ.
Муайян озод розигии тибқи қонун Ҳиндустон шартномаҳо, розигии бе маҷбуркунӣ, ғайриқонунӣ таъсири, фиреб, мавриди фиреб ва е хато. Розигии ҳисобида мешавад, ҳамин тавр ба миен меояд, вақте ки ӯ буд, балки барои мавҷудияти чунин маҷбуркунӣ, ғайриқонунӣ таъсири, фиреб, мавриди фиреб ва е хато. Аен аст, озод розигии маънои набудани ягон маҷбуркунӣ, сӯиистифода аз таъсири, фиреб, мавриди фиреб ва е хато. Вақте ки мутақобила розигӣ дода, бо зарардидагон аз ин унсурҳои зери шубҳа мегузорад, ки ое мазкур розигӣ буд, озод ва ихтиерӣ. Ҳадафи ин принсипи-таъмин намудани қарори тарафҳо ҳангоми бастани шартномаи буд, затуманен.
Бинобар ин, розигӣ, мазкур таҳти принуждением, ғайриқонунӣ таъсири, фиреб, мавриди фиреб ва е нодуруст дорад, ки иқтидори барои гирифтани ботил қарордоди.Маҷбуркунӣ"- ин содир намудан е таҳдиди содир намудани ягон кирдори запрещенного кодекси ҷиноятӣ Ҳиндустон (45 1860s сол) е ғайриқонунӣ дастгир намудан, е угрожая иҷроро ба таъхир гузорад ягон моликият, ки зарари кӣ чи, бо нияти боиси ҳар шахс барои бастани шартнома."Нуқтаи бояд дар хотир дошт, ки ин ҳатман, ки МПК татбиқ маҳалли розигии буд дигари муайян кардаи оинномаи.
Як қисми хеле муҳими қонун дар як ибора"ба зарари кӣ чи", ки маънои онро дорад маҷбурсозии метавонад равона карда, бар зидди предубеждения ягон шахс ва на танҳо ба як тарафи шартнома. Ин аст, низ зарур нест, ки танҳо тарафи шартнома боиси маҷбурсозии.
Ҳатто сеюм тарафи шартнома метавонад боиси маҷбуркунӣ ба додани розигӣ, ин буд, ки дар сурати Ranganayakamma В.
Алвар Сетхи, ки вдова вынудили қабул писар ба падару модари писарак, ки имкон труп вдовы шавҳар бояд бошад, ки касро аз хона то фарзандхондии. Бори исбот намудани ҳолатҳои ихтиерӣ дурӯғ дар тарафи, ки розигии буд, ки интихоби. Вақте ки розигии тарафҳо буд, ки бо роҳи маҷбуркунӣ, шартнома мегардад, беэътибор дониста, бо салоҳдиди тарафҳо, ки розигии буд, зеро он рӯй. Вақте ки тарафҳои шартнома доранд, ки дар муносибат ин рӯ, ки яке аз тарафҳо метавонад ҳукмфармоӣ хоҳад кард дигар ва истифода мебарад, беадолатона бартарӣ, аз ин рӯ, ба даст овардааст, барои гирифтани розигии тарафи дигар, он розигии гуфт, ки онҳо буд, ки бо зери таъсири. Акнун, ки қонун дар бораи контрактах 1872 низ пешбинї ҳолатҳое, ки шахс метавонад ҳукмфармоӣ бар волей дигар. Ин ҳолатҳо: вақте, ки тарафе, ки дар ҳолати ҳукмфармоӣ бар волей дигар, заключают шартномаи ва шартнома дар назари аввал ба назар мерасад, ки бессовестно, пас аз он бори тараф, ки қодир ба ҳукмфармоӣ, исбот мекунанд, ки розигии буд дигари муайян кардаи оинномаи аз таъсири номатлуби. Бо розигии тарафҳо дар шартнома гирифта шуд, ки дар натиҷаи ғайриқонунӣ таъсири, пас шартнома мегардад, беэътибор дониста, бо салоҳдиди тарафҳо, ки розигии аллакай дигари муайян кардаи оинномаи. Розигии гуфт, ки бошад, озод аст, вақте ки ин буд дигари муайян кардаи оинномаи бо роҳи қаллобӣ. Дар чунин ҳолатҳо баста мешавад, беэътибор дониста, бо салоҳдиди тарафҳо, ки розигии буд дигари муайян кардаи оинномаи бо роҳи қаллобӣ.
Ғайр аз ин, қаллобӣ аст правонарушением, ки дар он даъво дар бораи ҷуброни зиен метавонад врать.
Ҳиндустон қонун дар бораи шартномаи соли 1872 медиҳад, муайян намудани қаллобӣ истилоҳи.
Қонун пешбинӣ менамояд панҷ санадҳои ки, вақте ки онҳо аз тарафи ягон ҳизб е бо кӯмаки ӯ е агенти, бо нияти ба фиреб аст, дигар, приравнивается ба мошенничеству.
Ин аъмол чунинанд: оддӣ умолчания дар бораи [ои му [им, ки метавонанд таъсир хоҳиши инсон тариқи бастани шартнома нест, қаллобӣ, вале агар русия ӯҳдадории сухан ба инсон, ки хомӯш аст, пас ӯ мегардад мошенником. Намунаи чунин ҳолатҳо шартномаҳои Фидес Uberrimaбыл, низ маъруф шартномаҳо дар бораи предельной нек, ки пурра ошкор дар назар аст. Бори исбот намудани ҳолатҳои қаллобӣ ба зиммаи тараф, ки мегӯяд ӯ. Ҳизб бояд исбот касоне ҳастанд ҳолатҳое, ки метавонанд боиси аст қаллобӣ.
Танҳо зикр бораи қаллобӣ дар состязательные коғаз нест, кофист.
Агар иштирокчии, ки розигии буд дигари муайян кардаи оинномаи бо роҳи қаллобӣ, имкон доштанд ва е маблағҳои барои омӯхтани ҳақиқат бо обыкновенным фарзандони аст, он баста мешавад, беэътибор. Таҳрифи зери ҳиндустон қонун дар бораи шартномаи соли 1872 дорад исчерпывающего муайян ва метавонад тақсим ба се намуди. Тавре аз боло дида, се намуди таҳрифи доранд, як хеле чизи муҳим дар маҷмӯъ, нияти ҷонибҳо, ки искажает худро невиновность, аммо ин обмануло тарафи дигар барои бастани ин шартнома. Нияти ҷонибҳо, ки қабули як изҳороти-ин фарқи байни введением гумроҳ ва мошенничеством. Бори исбот намудани зиммаи сӯ, ки иддао таҳрифи шартномаро бекор кунад, ба исбот мекунанд, ки гумроҳ буд, истифода шавад барои гирифтани розигии. Вақте ки розигии буд, ки бо роҳи дигари муайян кардаи оинномаи мавриди фиреб, он мегардад, оспоримой бо салоҳдиди тарафҳо, ки розигии буд, зеро он рӯй. Вақте, ки яке аз тарафҳо дод, ки розигии худро барои шартномаи оид ба недоразумению он гоҳ розигии ҳисобида шуданд дода гумроҳӣ. Агар нофаҳмӣ дар ҳизби нест, ворид агар дар шартнома. Тибқи договорным ҳуқуқи, хато метавонад ду намуди: 1) Хато дар ҳуқуқ ва 2) Хато аст, дар бора. Вақте ки ҳизб дорад, ягон недоразумений нисбат ба шахсони ҳуқуқӣ муқаррароти он номида хатогӣ ба ҳуқуқи. Акнун ҳизби метавонанд омехт, дар бораи ҳуқуқи дар ватан е ҳуқуқи чужую замин. Агар ин хато дар ҳуқуқ ба ватан, шартнома метавонад сарфи.
Ҳизб қабул карда наметавонад довод дар бораи доштани ягон дониш қонунҳо дар ватани худ.
Вале агар ин хато нисбатан қонуни давлати хориҷие, ки ӯ метавонад озодона. Вақте ки ҷониби доранд, ягон недоразумений нисбат ба предмети ва шартҳои шартнома, ӯ ба ҳисоб меравад, хато дар ин бора. Набудани фаҳмиш метавонад ба қисми яке аз тарафҳо е ҳарду. Дуҷониба хато - вақте ки ҳар ду тараф ҳангоми ҳама гуна нофаҳмӣ хато марбут ба моњияти существенными ба шартнома, шартномаи беэътибор мегардад. Аст - вақте ки хато-ин набудани фаҳмиш аз ҷониби яке аз тарафҳои шартнома, созишнома мемонад амал мекунанд.
Танҳо вақте ки тараф заблуждается оид ба созишномаи тарафҳо ва е хусусияти аҳд, ки шартномаро беэътибор мегардад.
Озод ризоияти бастани шартнома действительного шартнома. Аҳамияти озод розигии метавонад дар ҳолест, кофӣ нест. Розигии тарафҳо дар шартнома бояд озод ва ихтиерӣ Розигӣ барои бастани шартнома бояд пешниҳод карда шавад, бе ягон фишор е дар натиҷаи гумроҳӣ баста шудааст. Муҳим ин аст, ки розигии тарафҳо ройгон аст, зеро ин метавонад таъсир действительность шартнома. Агар дар созишнома буд дигари муайян кардаи оинномаи е вызванными маҷбурсозии, недолжное таъсири фиреб, мавриди фиреб ва е хато, пас аз он аст, ки иқтидори барои кор беэътибор донистани шартномаи.
